Kontynuujemy nasz kurs rysunku online – tym razem skupiamy się na martwej naturze. W pierwszej lekcji omówiliśmy poprawne trzymanie ołówka. Teraz, w drugiej lekcji, nauczysz się, jak tworzyć pierwszy szkic, projektować kompozycję, mierzyć proporcje i zrozumiesz „work flow” podczas pracy nad rysunkiem.
Przed przystąpieniem do rysowania, przygotuj martwą naturę. Wykorzystaj trochę materiału zwanej draperią, dodaj proste figury lub przedmioty. Możesz ustawić kilka lub nawet kilkanaście elementów, aby stworzyć interesującą kompozycję.
Kurs rysunku online – martwa natura
Złoty podział stanowi fundamentalną technikę komponowania obrazu. Polega na podzieleniu zarówno długości, jak i szerokości kartki, na której rysujemy, na trzy równe części. Miejsca, w których nasze linie przecinają się, stają się magicznymi punktami. W jednym lub dwóch z tych punktów umieszczamy centralny element kompozycji, tak zwany Focal Point, inaczej nazywany węzłem kompozycyjnym. Opanowanie tej techniki pozwoli Ci eksperymentować z różnymi rodzajami kompozycji.
Trójpodział kompozycji
Trójpodział jest znany m.in. z telefonów, aparatów fotograficznych oraz spirali Fibonacciego.
Umieszczając główny element pracy lub temat w jednym lub dwóch z czterech punktów, otrzymujemy stabilną kompozycję, która jednocześnie jest zamknięta i otwarta. To podejście pozwala na równowagę pomiędzy spójnością a dynamiką w strukturze obrazu.
Format A5, 5-10min
Szkic powinien być szybki, mniej precyzyjny i służyć jedynie jako poglądowy zarys. Nawet jeśli wydaje się brzydki, nie powinieneś zbytnio skupiać się na doskonałym odwzorowaniu każdej linii. Nie jest to dzieło sztuki dla was, waszej babci czy mamy, ale jedynie punkt odniesienia do tego, co będziemy robić na większym formacie. Oszczędźmy czas i energię, rezygnując z dbałości o detale czy estetykę, na rzecz swobodnej kreski i barbarzyńskiego charakteru! Kto wie, może ta szalona kreska przypadnie nam do gustu?
Wstępny szkic do martwej natury
Nie zapominamy jak trzyma się ołówek na dużej kartce!
Zaczynamy szkicować na dużym formacie, ale najpierw…
Mierzenie za pomocą ołówka
MIERZYMY! Jeśli kiedyś zobaczyliście na filmie lub obrazach ludzi trzymających ołówek lub pędzel z wyciągniętą ręką, to właśnie wykonują oni pomiar proporcji z natury. Odległość od czubka ołówka do kciuka służy do pomiaru pewnego elementu (np. drewnianego klocka), a jego wymiary są używane do odmierzenia wysokości kompozycji, którą wcześniej założyliśmy w szkicu kompozycyjnym.
Obserwujemy, ile tego elementu mamy w pionie i poziomie, a następnie przenosimy ten podział na większy format (B2).
Pamiętajcie! Podczas pomiaru ołówkiem przedmiotów znajdujących się przed nami, ważne jest utrzymanie go na wyciągniętej ręce, z prostym łokciem. Nagłe zginanie ręki może wpłynąć na proporcje i zaburzyć całą kompozycję. Ważne również jest aby za każdym razem mierzyć z tego samego miejsca i pozycji. Martwą naturę zobaczymy w innej perspektywie na stojąco lub siedząco.
Zawsze pozostawiamy trochę dodatkowej przestrzeni u góry i na dole, ponieważ pomiar ołówkiem nigdy nie jest idealny. Dając sobie trochę luzu, tworzymy rezerwę, która nie zepsuje kompozycji, na przykład poprzez element wystający poza kartkę, który nie zmieścił się dokładnie.
Pomiar proporcji i przeskalowanie martwej natury na kartkę
Na żywo, korzystając z ołówka, uchwytujemy proporcje i zależności dotyczące wielkości A. Następnie przenosimy to na kartkę, dokonując powiększenia lub pomniejszenia, co tworzy skalę B. Mimo to proporcje pozostają niezmienne.
Teraz, mając już podziałkę, możemy łatwo nanosić wszystkie elementy martwej natury.
Trzeba mierzyć wszystko! WSZYSTKO! Rysujemy delikatną szkicową linią ołówkiem 2B (mogą być twardsze). Linia ta nie ma nic wspólnego z naturą, jest to w zasadzie jedynie abstrakcyjny twór, ponieważ nie rysujemy ludzi czy detali, lecz jedynie krawędzie. Ta linia, jak linijka, stopniowo zniknie w późniejszych etapach, gdy będziemy pracować nad wartościami.
Rysunek krok po kroku 1 – martwa natura.
Szybka podpowiedź! Podczas rysowania skosów, elementów w perspektywie czy graniastosłupów, zbliż ołówek do krawędzi danego elementu, a następnie odłóż go na kartkę. Kąt powinien pozostać taki sam, jeśli sztywno trzymasz ołówek. Ten prosty manewr pomaga rysować perspektywę, nawet jeśli jeszcze nie opanowaliśmy wszystkich jej zasad.
Przeniesienie kąta krawędzi skrzynki z prawej na rysunek po lewej
Tam, gdzie zauważamy cienie i tło, używamy delikatnej kreski, podkreślając kontrast i głębie i dodając nieco kontrastu. W miejscach, gdzie linii jest więcej, powstanie silniejsza głębia w późniejszych etapach. Ten zabieg stosujemy jedynie w obszarze focal pointu, nie na całej powierzchni. Kierujemy się zasadą rysowania z uwzględnieniem ilości i szybkości. Zamiast doskonalenia rysunku przez długie godziny celujemy w regularne krótsze ćwiczenia. Ograniczamy się do maksymalnie 90 minut na jeden projekt, po czym przechodzimy do następnego, ucząc się na błędach poprzednich.
Rysunek krok po kroku 2 – martwa natura.
Przechodzimy do kolejnego etapu – waloru wstępnego. Kontynuując pracę ołówkiem 2B, tworzymy delikatny szraf, który ujawni nam plany. Wszystko, co znajduje się za pierwszym planem, czyli klockiem, zostaje zaszrafowane. Efekt? Kontrast jest najbardziej zaznaczony między tłem a klockiem, co sprawia, że staje się on natychmiastowo widoczny. Optycznie oddalając tło, przybliżamy najważniejsze elementy.
Rysując warstwowo, mamy możliwość analizowania obrazu i dokonywania poprawek. Każda warstwa waloru ukazuje nam więcej detali, jednocześnie podkreślając kontrast
UWAGA! Jeśli walory będą podobne na całej pracy, stworzy to efekt płaskości, nudności i szarości! Warto zarezerwować najwięcej głębi i bieli dla pierwszego planu.
Rysunek krok po kroku 3 – martwa natura.
W tym momencie posiadamy już 3, 4 lub 5 warstw waloru. Jednak detale nadal są nieobecne! Teraz przechodzimy do ołówka 4B lub 6B. Kierujemy się zasadą Od ogółu do szczegółu! Napisy na metce szalika użytego do tła nie są tematem naszej pracy.
Rysunek krok po kroku 4 – martwa natura.
Rozwijamy walor, jednocześnie dodając delikatny szraf, który wprowadza nieco detali. Skupiamy się na węźle kompozycyjnym naszej martwej natury rozchodzą od niego w wybranych kierunkach.
Rysunek krok po kroku 5 – martwa natura.
Wisienką na torcie w pracy jest dodanie detalu, czyli wprowadzenie kreski, która ukazuje fakturę, materiał lub ewentualne przezroczystości/odbijanie światła. Niemniej jednak nie jest to obligatoryjne, ponieważ praca już dobrze wygląda z daleka, a dodatkowe detale mogą niepotrzebnie pochłaniać czas. Jeśli dotychczas wszystko zostało dobrze narysowane – kompozycja, proporcje, perspektywa, walor – praca staje się kompletna i prezentuje się dobrze. 🙂
Rysunek krok po kroku 6 detal – martwa natura.
and Patryk Hardziej
